Je maakt je alleen iets te veel zorgen over of anderen deze onzekerheid van jou doorhebben.

Het ‘leuke’ is dat iedereen onzeker is, dus dat zou het weer een stukje makkelijker voor je kunnen maken. Echt waar? Ja, echt waar! Iedereen is onzeker.

Alleen zijn heel veel mensen notoire ontkenners hiervan, uit angst voor afwijzing door anderen. Uit angst dat je op een of andere manier gezien wordt als zwakkeling.

De mate dat jij jezelf als zwakkeling ervaart of jezelf als zodanig veroordeelt, is de mate waarin je bang bent dat je door de mand gaat vallen en anderen het dus van je zullen zien.

Je hebt gewoon geen zin om het te voelen. Begrijpelijk, want wie heeft dat wel zou je zeggen? Nou eigenlijk dus niemand die zich onzeker. En dat is iedereen 😉.

Wat is dan onzekerheid?

De eerste definitie die je op Google vindt: Onzekerheid is een term die aanduidt dat je ergens niet zeker over bent en daarom twijfelt. Het kan in allerlei vormen voorkomen. Zo kun je bijvoorbeeld onzeker zijn over jezelf, over een ander, over je prestaties, enzovoort.

Meer dan dit kan ik er inderdaad niet van maken. Zo eenvoudig is het! Niets mis mee toch?

Het wordt pas vervelend als het in meer of mindere mate je functioneren belemmerd. Als je bijvoorbeeld je mening ergens over geeft en tegelijkertijd denkt dat je een stomme mening verkondigd. Of dat je je tegelijkertijd zorgen maakt over wat anderen van jouw mening vinden.

Of dat je je voorneemt op tijd naar huis te gaan van je werk en dat toch niet doet, omdat je je zorgen maakt of twijfelt over de consequenties van het niet afhebben van de klus waar je mee bezig bent.

Je kan onzekerheid ook zelftwijfel noemen. De mate waarin je aan jezelf twijfelt in relatie tot iets of iemand anders is de mate dat je aan je jezelf niet vertrouwt en het je dus ontbreekt aan zelfvertrouwen of een gevoel van eigenwaarde.

Als je heel eerlijk bent:

Voel jij je wel eens ongemakkelijk of ben je wel eens ontevreden? Twijfel je wel eens over wie je bent en wat je wilt? Heb jij wel eens gedachtes waardoor je je op een of andere manier minder of zelfs slechter voelt dan anderen? Heb jij wel eens het gevoel dat je gefaald hebt of zou kunnen gaan falen in iets? Vind jij wel eens van jezelf dat je anders zou moeten doen dan je doet of moeten zijn dan je bent? Of vind je dat niet zo zeer van jezelf, maar dat anderen anders zouden moeten doen of zijn? Raak jij wel eens van slag door wat anderen van jou vinden? Of maak je je wel eens zorgen over wat anderen van jou zouden kunnen vinden? Voel jij je wel eens ergens schuldig over of schaam je je wel eens voor jezelf? Kan jij één of meer van deze vragen beantwoorden met ‘ja’? Dan ben je zonder twijfel onzeker. De mate waarin je deze innerlijke waarheden in jezelf ontkent of onderdrukt (en daarmee er ook velen onbewust zijn geworden) bepaalt de mate van jouw onzekerheid. Deze ontkenning of onderdrukking maakt dat we naar de buitenwereld in ieder geval zeker lijken.

Leuke oefening

Overal waar mensen zijn: bedenk je je per persoon ‘jij bent ook onzeker’. Dit wordt de grootste uitdaging bij de mensen van wie je denkt dat ze de zekerheid zelve zijn. Of bij de mensen waar jij meer of minder bang voor bent om wat voor reden dan ook. Zeg het maar niet hardop tegen ze 😉, maar denk het en voel bij jezelf wat er gebeurd als je het denkt.

Hoe groter jouw weerstand (= angst om te voelen dat je je onzeker of kwetsbaar voelt) tegen jouw onzekerheid, hoe meer het je zal belemmeren in jouw functioneren.

Dit is precies waar het over gaat in het werk van het centrum voor zelfvertrouwen. Het opheffen van deze weerstanden.

Zeg nou zelf; is het niet stiekem een beetje fijn te weten dat iedereen onzeker is? Ja toch?

Wat zo pijnlijk is aan dat notoire ontkennen is dat kinderen van deze notoire ontkenners ook niet leren dat kwetsbaarheid en onzekerheid iets heel gewoons is. Ze leren daarmee automatisch zo te zijn als hun ouders door niet te voelen wat er echt speelt, maar zich stoerder voor te doen.

Ik daag je uit!

Durf jij hieronder te laten weten waar je onzeker over bent of over twijfelt in jezelf, in relatie tot iets of iemand anders? Op welke innerlijke weerstand betrap jij jezelf dan? En als je het me dan laat weten hieronder, hoe merk je bij jezelf dat je hiermee omgaat? Stoer; ‘dat doe ik gewoon effe’. Of ‘echt niet, dat zou ik hier nooit laten zien met naam en toenaam’ (begrijpelijk hoor 😉). Of ‘ik wil hier wel wat in leren en stel gewoon mijn vraag, met alle mogelijk risico’s van dien’ (die er waarschijnlijk toch niet zijn😉  alleen tussen jouw oren). Of nog iets anders? Ik ben benieuwd. Ook naar wat je denkt dat goed is voor jouw persoonlijke ontwikkeling.

Liefs,